Şu okuduğum romanlarda en çok neye içerliyorum, biliyor musunuz? Okyanus kıyısında, küçük şirin bir kasabada yaşayan yaşlı bir akrabamın olmayışına. Deniz değil yalnız, illa ki okyanus olacak. Hava soğuk olacak, birden bire ani bir kararla yollara düşüp o yaşlı akraba ziyaret edilecek ve hırkalarla üşüye üşüye okyanusa karşı kahve içilecek:) Bu eski bir wishlist maddesi, ama son okuduğum romanlarda nispet yapar
gibi sürekli bu sahnelerle karşılaşınca, insanın ister istemez canı
çekiyor, yapacak bir şey yok:)
Mart Menekşeleri, kolay okunan ve insanı sıkmadan sonuca götüren bir hikayeyi konu alıyor. Hikayenin başı çok tanıdık. Yazdığı bir kitapla büyük sükse yapan Emily, eşinin başka bir kadına aşık olduğunu öğrenir ve bunun üzerine evliliğini bitirir. Ayrılık ve ihanetin acısıyla hemen başa çıkamayan Emily, yakın arkadaşının da tavsiyesiyle bir seyahate çıkmaya karar verir. Varış noktası ise çocukluğunda sıkça ziyaret ettiği ancak yıllardır uğramadığı yengesi Bee'nin, Bainbridge Adası'ndaki evidir.
Emily, çocukluğunun geçtiği bu güzel adada toparlanmaya çalışırken, çekmecede kırmızı kadife kaplı bir günlük bulur. 1943 senesinde yazılan günlük, Esther adında bir kadın tarafından kaleme alınmıştır. Emily başta yazılanların bir kurgu olduğunu düşünse de, okumaya devam ettikçe anlatılanların kasabada yıllar önce gerçekten yaşandığını ve dahası tüm yaşananların kendisiyle bir bağlantısının olduğunu fark eder.
Yengesine günlükten bahsetmeyen Emily, gizlice araştırmalara başlar. Kasabanın gizemli sakinleri, eski gazete kupürleri ve olayların geçtiği mekanlar Emily'ye pek çok ipucu verecek ve en nihayetinde genç kadın ailesinin geçmişinde yatan çok büyük bir sırrı açığa çıkaracaktır.
Hikaye gayet sürükleyici. Okuyucuyu hantal hantal olayları izlemekten ziyade düşünmeye yöneltiyor. Bir bulmaca için pek çok ipucu, birbiriyle bağlantılı pek çok olay ve kişi var. Bu da durumu daha eğlenceli kılıyor. Ben zevkle okudum, size de keyifli okumalar.
